Mała czcionka recenzje książek dla dzieci

8/05/2019

Akissi: More Tales of Mischief (Nowe figle Akissi)
Marguerite Abouet, il. Mathieu Sapin
Flying Eye Books, 144 s.
wiek odbiorcy: 6+

Dzielna awanturniczka Akissi z Wybrzeża Kości Słoniowej powraca z nową porcją psot! Tym razem musi uniknąć utonięcia, stawić czoła dręczycielowi, pojednać się z odwieczną rywalką - najładniejszą dziewczyną w całej szkole i wymigać się od szamańskiej mikstury.

Opierając się na własnych wspomnieniach z dzieciństwa na Wybrzeżu Kości Słoniowej, Marguerite Abouet oddaje w ręce czytelników drugi tom jeszcze zabawniejszych przygód Akissi. Tytułowa bohaterka przekonuje się m.in. jak można zaprzyjaźnić się z kimś, kogo się nie lubi, w jaki sposób obronić się i jak ponosić konsekwencje własnych działań.

Zbiór zawiera nietłumaczone dotąd na angielski przygody radosnej i niesfornej Akissi.

Heartstream
Tom Pollock
Walker Books Ltd, 352 s.

Chciałam Cię tylko zobaczyć. Na koniec.

Pełen napięcia dreszczowiec psychologiczny o obłędzie, sławie i zdradzie. W sam raz dla fanów serialu "Czarne lustro".

Cat jest zakochana. Zawsze tak pełna zdrowego rozsądku, sama ledwo wierzy w to, że umawia się na randki, i to w dodatku z gwiazdorem. Ale jego fani nie mogą się o niczym dowiedzieć. W przeciwnym razie pożrą ją żywcem, a pierwsza w kolejce będzie bez wątpienia jej najlepsza przyjaciółka, Evie.

Amy korzysta z aplikacji społecznościowej Heartstream, pozwalającej innym użytkownikom współodczuwać jej własne emocje. Udostępniła w ten sposób każdą z chwil, które spędziła towarzysząc swojej śmiertelnie chorej matce, a także żałobę, którą przeżywała po jej odejściu. To najprawdziwsza i najsurowsza forma reality TV, jaką można sobie wyobrazić. Jednak w dniu pogrzebu matki, Amy odkrywa w swojej kuchni obcą kobietę. W oczekiwaniu na dziewczynę, z którą od dawna chciała porozmawiać, nieznajoma uzbroiła siebie i cały dom w ładunki wybuchowe.

Kim jest kobieta? Szaloną fanką? Czego chce? Amy i Cat wkrótce odkryją, do czego może doprowadzić obsesja.

Arctic Zoo (Polarny zwierzyniec)
Robert Muchamore
Hot Key Books, 480 s.

"Zmienić świat nie jest łatwo, ale trzeba nieustannie próbować."

Z Londynu...

Georgia jest piątkową uczennicą, laureatką dwudziestu sześciu wyścigów dronowych i nałogowym nabywcą japońskich materiałów papierniczych. Planuje iść w ślady starszej siostry, Sophie i zostać lekarką, ale nagła tragedia obraca cały jej świat w gruzy.

Do Akure...

Julius mieszka w Ondo, nigeryjskim stanie, którego połowa ludności żyje za mniej niż dolara dziennie. Jego jednak to nie dotyczy. Od ponad dekady jego wuj pełni funkcję stanowego gubernatora, a matka jest faktyczną siłą, która obraca rządowym stołkiem. Julius wraz z przyjacielem Dukem odnajdują azyl w opuszczonym ogrodzie zoologicznym. Podczas gdy ich przyjaźń dojrzewa, świat na zewnątrz staje się coraz bardziej wrogi.

W "Polarnym zwierzyńcu" autor bestsellerowego "Cherubina" towarzyszy dwojgu nastolatków, których losy skrajnie się różnią i tworzy wstrząsający dreszczowiec o buncie, seksualności, psychicznej równowadze i złym przywództwie.

Miracle on Cherry Hill (Cud na Wiśniowym Wzgórzu)
Sun Mi-Hwang
Abacus, 208 s.

Oto historia człowieka imieniem Kang Dae-su. Całe jego życie jest cudem, od wyjścia z ubóstwa aż po prowadzenie dochodowej firmy budowlanej. U schyłku życia Kang zapada na nowotwór mózgu. Postanawia powrócić do domu na Wiśniowym Wzgórzu, w którym spędził dzieciństwo. Kupuje stary, rozpadający się budynek, po to by skryć się w nim przed światem, ale okoliczni mieszkańcy mają inną wizję tego miejsca. Z bezwględną determinacją zdają się dążyć do ataku na prywatną własność Kanga. Pojawia się jednak pytanie o prawdziwego właściciela posesji na Wiśniowym Wzgórzu: czy jest nim przedsiębiorstwo budowlane, dokonujące rewitalizacji okolicy, czy może mieszkańcy, którzy od lat korzystali z tej okolicy, bawiąc się, rozmyślając, spacerując, przeczesując i kochając się? W jaki też sposób to wyjątkowe miejsce związane jest z dzieciństwem zgorzkniałego i przygnębionego Kanga?

Cud na Wiśniowym Wzgórzu jest budującą opowieścią o załamanym człowieku, odzyskującym wiarę w człowieczeństwo. Zgłębia kruchość przyrody i ludzkiego życia, pozostając uwielbianym przez koreańskich czytelników klasykiem. W książce znalazły się także przepiękne ilustracje.

Wielokrotnie nagradzana autorka bestsellerów Sun-mi Hwang powraca z pokrzepiającą powieścią o odradzaniu się i przyjaźni.

Stop! Bot! (Stój, bocie!)
James Yang
Viking Books for Young Readers, 40 s.
wiek odbiorcy: 2+

Kontynuacja picture booka "Stój, Busie!", łącząca wątki rodem z "Okna na podwórze", twórczości Wesa Andersona i Richarda Scarry'ego.

Obrazkowa łamigłówka dla najmłodszych, w której mały chłopiec wychodzi z rodziną na spacer, a po drodze zatrzymuje się, aby pokazać portierowi swojego nowego "bota". "Mam bota!", woła ale nie cieszy się nim zbyt długo, ponieważ maszyna ulatuje mu z rąk, niczym wypuszczony balonik. "Stój, Bocie!" - uczynny portier rzuca się w pogoń po kolejnych piętrach budynku, a wraz z nim mieszkańcy poszczególnych kondygnacji. Z początku historia toczy się dość zwyczajnie, ale wkrótce okazuje się, że każde kolejne piętro (a wraz z nim, jego mieszkaniec) jest dziwniejsze i bardziej zwariowane od poprzedniego! Muzycy, baseballiści, mieszkańcy zoo, aż wreszcie olbrzymia małpa dołączają do grona postaci. Czy uda im się jednak złapać Bota, zanim będzie za późno? Zabawna książka pełna humoru i detali, które spodobają się młodym czytelnikom.

Wilder Girls (Dzikuski)
Rory Power
Delacorte Press, 353 s.
wiek odbiorcy: 12+

Minęło osiemnaście miesięcy odkąd szkoła dla dziewcząt Raxter poddana została kwarantannie. Od czasu, gdy atak Jadu wywrócił życie Hetty do góry nogami.

Zaczęło się pomału. Najpierw po kolei umierali nauczyciele. Potem przeszło na uczennice, zmieniając ich ciała nie do poznania. Odcięte od świata i skazane tylko na siebie w swoim domu na wyspie, dziewczęta boją się wyjść poza teren szkoły, gdzie za sprawą Jadu las stał się dziki i niebezpieczny. W oczekiwaniu na obiecany lek, obserwują jak Jad przesącza się wszędzie wokół.

* Zamieszczone opisy książek oraz zdjęcia pochodzą z materiałów wydawców.
Tłumaczenie: Mała czcionka.

7/31/2019

- Miej się na oriencie, Kapturko, bo las pełen jest dziwnych typów - rzuciła mama.
- Na luzaku, ogarniam trasę - uspokoiła Kapturka.

Gdyby nie fakt, że od 11 lat mam syna, nigdy bym nie uwierzyła, że ktoś naprawdę mówi jak Niebieska Kapturka. Gdyby nie to, że od 11 lat mam syna, nie przyszłoby mi do głowy, że sama będę mówić w ten sposób. Tymczasem w zaciszu domowego kwadratu, sypię hajsem na męski wypad z ziomami, pytam jak długo zamierza jeszcze nerdzić na konsoli, a gdy kampi się w domu, wyrzucam na rower.
Eszkere! Luzik! Obczajamy sprawę, a przy "Niebieskiej" całą rodziną sikamy ze śmiechu. Ten swoisty literacki "inside joke" to dla nas okazja, żeby poczuć się wyróżnionymi. Wszak przeczytać "Kapturkę" bez słowniczka i zrozumieć każde słowo to nie lada wyzwanie. Ale język slangu młodzieżowego również zasługuje na swoje miejsce w literaturze. Zwłaszcza podany żywo i autentycznie. Słowem: Hasztag prestiż!!!

Niebieska Kapturka, Sztybor, Piotr Nowacki & Łukasz Mazur, Tashka 2016.

7/27/2019

Na dworze. Przewodnik dla odkrywców przyrody, Maria Ana Peixe Dias, Inês Teixeira do Rosário, il. Bernardo P. Carvalho, tł. Tomasz Pindel, adapt. Mikołaj Golachowski, Dwie Siostry 2019.

Od miesiąca wertujemy z Sadzonką "Na dworze". Czytamy, sprawdzamy, najgorętsze niusy przekazujemy dalej innym członkom rodziny. Mam wrażenie, że książka trafiła na odpowiedni moment i nie mam tu jedynie na myśli letniej pory. Narracja jest idealnie skrojona na potrzeby siedmiolatki, a może to siedmiolatka jest wymarzonym konsumentem tak pomyślanej książki.

Elegancka materiałowa oklejka, matowy papier, niebieska wyklejka z przodu, pomarańczowa z tyłu, perfekcyjnie dobrana niebieska kapitałka i utrzymane w tej samej, naprzemiennej kolorystyce rysunki. Przyjemny retro-klimat książki dobrze komponuje się z nowocześnie zaprojektowaną treścią i bardzo przystępną narracją. Nie sposób nie powiedzieć tego już na samym wstępie: "Na dworze" mimo swej objętości (ponad 300 stron), "niekolorowych" ilustracji i zaawansowanej informacyjnie treści, nie przestaje być ani na moment książką przystępną dla kilkulatka.

Autorki obierają ciekawą strategię wspólnego odkrywania przyrody. Bezpośrednie zwroty do czytelnika, porady i wskazówki, liczne rysunki ilustrujące przykłady, ciekawe anegdoty, a wreszcie podpowiedzi atrakcyjnych aktywności czynią z "Na dworze" prawdziwy przewodnik. Dzięki takiej formule, znalezione w lesie piórko szybko zidentyfikowałyśmy jako lotkę z ogona i pozbyłyśmy się wątpliwości, czy nie jest to przypadkiem element skrzydła. Wyeliminowałyśmy również w naszym ogrodzie gałęzie, które nie nadają się do powieszenia huśtawki. Faktem jest, że "Na dworze" gromadzi przede wszystkim informacje przydatne: jak i gdzie przygotować domek dla ptaków, jakie płazy żyją w Polsce i jak je odróżnić, ciekawe: kto jeszcze może mieszkać w mrowisku, z czego robi się korki do butelek i niezbędne: czym są i jak rozpoznać fazy księżyca.

Polskie akcenty to efekt doskonałej współpracy Wydawnictwa Dwie Siostry i portugalskiego wydawcy - Planeta Tangerina. Niemała praca została włożona w to, by polski czytelnik ani na chwilę nie odczuł, że książka pierwotnie opowiadała o środowisku naturalnym innego rejonu świata. I choć pojawiają się również informacje spoza naszego podwórka, zawsze są one opatrzone odpowiednim komentarzem. Zresztą już pobieżne przewertowanie Sieci potwierdziło moje przypuszczenie, że nie tylko polska edycja, ale na przykład również brytyjska doczekała się adaptacji zgodnych ze środowiskiem przyrodniczym regionu. Zmiany są na tyle daleko posunięte, że w polskim wydaniu znajdziemy na przykład dorysowany przez portugalskiego ilustratora liść klonu zwyczajnego, owoce jarzębiny a nawet rodzime motyle na kolorowych planszach w środku książki. Zmiany odnoszą się również do całych fragmentów tekstu, opowiadających o polskich regionach, ciekawych miejscach, pomnikach przyrody i specyfice środowiska. Wydawca zadbał również o docenienie różnorodności języka, wypuszczając na rynek małopolski egzemplarze opatrzone banderolą z tytułem: "Na polu".

Adaptacja naprawdę robi wrażenie i wydaje się być ewenementem na rynku dziecięcego non-ficition. Trudno nie oprzeć się wrażeniu, że sama w sobie stanowi wartość i jest świadectwem ogromnej dbałości. Biorąc również pod uwagę bardzo liczne nagrody przyznane przez międzynarodowe gremia, w tym prestiżową Bologna Ragazzi "Opera Prima" Award, jest to książka, której nie powinno zabraknąć w roli towarzysza rodzinnych wypraw i spacerów.


wersja polska


wersja brytyjska


wersja polska


wersja brytyjska


wersja portugalska

7/19/2019

Księga pytań, Pablo Neruda, il. Isidro Ferrer, tł. Filip Łobodziński, Wydawnictwo Tako 2018.

"Księga pytań" została znaleziona wśród kilku rękopisów leżących na biurku Pabla Nerudy, tuż po jego śmierci. Znamienne, że swoistym testament poety został ubrany w formę pytań. Dziecięca ciekawość towarzyszyła mu do końca. I może dlatego, choć nie jest to książka ściśle dla dzieci, trafiła pod skrzydła wydawnictwa Tako.

Pablo Neruda, chilijski poeta, laureat Nagrody Nobla oraz Isidro Ferrer, hiszpański projektant i ilustrator - dzieli ich 60 lat, łączy "Księga pytań". Gdyby chcieć na serio potraktować ten tytuł, należałoby na nim poprzestać i serdecznie polecić książkę czytelnikom. Poetycki kwestionariusz Nerudy wraz z fotograficznymi kolażami i instalacjami Ferrera nie jest bowiem książką, która domaga się odpowiedzi, wyjaśnień i omówień.

316 pytań zgromadzonych w 74 wierszach otwiera nieprzebraną liczbę mniej lub bardziej prawdopodobnych scenariuszy, które sprawiają, że wyobraźnia szybuje w najbardziej nieprzewidywalnych kierunkach. Neruda opiera się pokusie zadawania pytań egzystencjalnych, jest szalenie niepokorny, w sposób, który nie boi się śmieszności. W prostych, poetyckich, retorycznych pytaniach nie stara się też czytelnika postawić do pionu, ani omieść spojrzeniem starca, który doświadczenie życia nosi z dumą i pewnością siebie. Mówi się, że u Nerudy ciekawość dziecka spotyka się z doświadczeniem dorosłego. Doświadczeniem, które wiąże się jednak nie z szukaniem odpowiedzi, ale umiejętnością trafnego zadawania pytań.

Towarzyszące poezji noblisty instalacje Ferrera tworzą drugą warstwę znaczeniową książki, która koresponduje z pierwszą na poziomie sensów i motywów, a nie poprzez próbę prostego odzwierciedlania. Ferrer tworzy własną historię, równie abstrakcyjną, totalną i poruszającą, ale działającą na zmysły za pomocą faktury, przestrzeni i wszystkiego co znajduje się poza kadrem. Pełna niedopowiedzeń opowieść jaką snuje artysta ma wiele z Nerudowskich pytań pozostawionych bez odpowiedzi. Ferrer zaprasza zresztą Nerudę do swojej historii jak do teatru (niemal) jednego aktora. Obecny w tekście i w żartobliwy sposób ujęty w obrazie poeta, podkreśla jeszcze bardziej dystans autora do całej koncepcji książki. Trudno przewidzieć, czy gdyby sam o tym decydował, zdobyłby się na niego z łatwością, czy byłby skłonny do tak daleko posuniętej autoironii.

"Księga pytań" to książka totalna, która mimo swej niewielkiej objętości, zabiera czytelnika w podróż długą i pełną przygód, mądrą choć nie pouczającą, piękną choć nie pozbawioną rys. Pełną pytań trudnych niezależnie od wieku, ale ujętych w wyjątkowo zapraszającą formułę, otwartą na eksperymentowanie i zabawę.

7/13/2019

Niedoparki, Pawel Šrut, il. Galina Miklínová, tł. Julia Różewicz, Afera 2012.

Czeskie „Niedoparki” wyprzedziły o kilka lat pojawienie się „Skarpetek” Justyny Bednarek, jednak mimo ekranizacji i trzech tomów nie zdobyły sobie w Polsce równej popularności. Być może dlatego, że nie jest to książka dla dzieci, a przynajmniej nie dla tych najmłodszych.

Moja lokalna biblioteka lubi zaskakiwać nietypowym umiejscowieniem różnych tytułów. Kiedy, po przeczytaniu naszego domowego pierwszego tomu, na wyraźną prośbę Sadzonki szukałam na półkach drugiej części „Niedoparków”, znalazłam je w sekcji dla kilkulatków. To właśnie wtedy poważnie zaczęłam się zastanawiać, kto tak naprawdę jest adresatem książki.

Opowieść o stworzeniach trudniących się kradzieżą pojedynczych skarpetek, z pozoru wyglądała na przyjemną lekturę do poduszki. Szybko przekonałam się, że jestem w błędzie, gdy przyszło mi tłumaczyć Sadzonce zawiłości mafijnego światka, a czasem wręcz ignorować aluzje do używek i miłosnych perypetii bohaterów. „Niedoparki” to historia należąca do nurtu kryminalnych, bo i sami bohaterowie, drobni złodziejaszkowie lub całkiem grube ryby mafijnego biznesu, z miłymi stworkami o łagodnym usposobieniu mają niewiele wspólnego. I choć w gruncie rzeczy wzbudzają sympatię, a ich intrygujący świat, znajdujący się na peryferiach ludzkich mieszkań, wciąga bez reszty nawet kiepsko zorientowaną w temacie siedmiolatkę, nie jest tu miło i bajkowo, ale całkiem ponuro, niebezpiecznie i w autentyczny sposób szemranie.

Kto ma skarpetki ma władzę. Barwna społeczność niedoparków to świetna alegoria kryminalnego półświatka. Paweł Šrut pokazuje zarówno zdegradowanych szefów jak i zdobywających popularność bossów, specjalistów od nietypowej roboty, młodych gniewnych i naiwniaków szukających wrażeń. W tym świecie pełnym fałszu, niedoparek może liczyć tylko na siebie i najbliższych przyjaciół.
Fabułę książki śledzimy u boku sympatycznego Hihlika, młodego niedoparka, którego rodzice, para zapalonych naprawiaczy świata, od lat przebywa na misji humanitarnej w Afryce. Głównego bohatera trudno jednak uznać za kluczową postać historii. Šrut często zmienia wątki, raz jest tu, za chwilę gdzie indziej. Krótkie rozdziały i szybka akcja to wabik, który przyciąga uwagę nawet tych najmłodszych. Podobnie duża liczba ilustracji i ozdobne, skarpetkowe inicjały. Jednak język jakim napisana jest książka nie jest prosty i przystępny. Oscyluje wokół powieści młodzieżowej, wartkiej, ale nasyconej aluzjami.

Być może to właśnie zwodnicza architektura książki sprawiła, że bibliotekarze wcisnęli „Niedoparki” do działu dla najmłodszych, a matki w dobrej wierze zaczęły czytać je siedmiolatkom. I wszystko wskazuje na to, że będą czytać dalej, bo skarpetkowa epidemia wybuchła na dobre. Za sprawą Pavla Šruta i oczywiście Justyny Bednarek.

7/02/2019

The Tree Keepers: Flock (Opiekunowie drzew: Stado)
Gemma Koomen
Frances Lincoln Children's Books, 40 s.
wiek odbiorcy: 4+

Na skraju lasu rośnie ogromne drzewo. Jeśli zajrzysz między gałęzie, zobaczysz małe dzieci, wzrostem nie większe niż twój kciuk, z główką wielkości laskowego orzecha.

Zamiast bawić się z głośną hałastrą Opiekunów Drzew, Sylvia woli być sama. Pewnego dnia w swojej kryjówce znajduje zagubionego pisklaka. Czy kiedy między dziewczynką a ptakiem zacznie rodzić się przyjaźń, Sylvia zrozumie, że czasem lepiej jest mieć kogoś z kim można być razem?

Debiutancki picture book Gemmy Koomen to hołd oddany przyjaźni i wspólnocie.

Plastic: past, present, and future
Eun-ju Kim, il. Ji-won Lee
Scribe UK, 36 s.
wiek odbiorcy: 6+

Świat każdego roku zużywa ponad 300 milinów ton plastiku. Kiedy zaczęliśmy to robić? I dlaczego? Dokąd wędrują plastikowe śmiecie?

Podróż przez cykl życia plastiku - jak produkuje się i recyklinguje plastik, w jaki sposób wykorzystywaliśmy go w ostatnim stuleciu, w jaki sposób zużycie plastiku i zanieczyszczenia z nim związane wymknęły się spod kontroli i co z tym możemy zrobić.

Dolly Parton
Maria Isabel Sanchez Vegara, il. Daria Solak
Frances Lincoln Children's Books, 32 s.
wiek odbiorcy: 4+

Mała Dolly dorastała w Tennessee, w rodzinie tak biednej "jak mysz kościelna". Zaczęła występować bardzo wcześnie, śpiewając w lokalnej rozgłośni i telewizji. Po ukończeniu szkoły przeprowadziła się do Nashville, żeby zrealizować swoje marzenie o śpiewaniu. Mimo że menadżer sugerował jej repertuar popowy, poszła za głosem serca i zaczęła pisać i śpiewać piosenki country. To był dobry wybór. Dolly została znaną gwiazdą, ale nigdy nie zapomniała skąd pochodzi.
Obecnie korzysta ze swojego majątku, żeby nieść pomoc ludziom, dzieciom i zwierzętom w potrzebie.
Poruszająca historia, opatrzona jest wysublimowanymi artystycznie ilustracjami Darii Solak oraz linią biografii artystki i autentycznymi fotografiami.

Return to Wonderland (Powrót do Krainy Czarów)
Peter Bunzl, Pamela Butchart, Maz Evans, Swapna Haddow, Patrice Lawrence, Chris Smith, Robin Stevens, Lauren St John, Lisa Thompson, Piers Torday, Amy Wilson
Macmillan Children's Books, 240 s.
wiek odbiorcy: 9+

Skorzystaj z okazji, by dzięki niesamowitej kolekcji opowiadań współczesnych autorów literatury dla dzieci powrócić do Krainy Czarów.

Zejdź do króliczej nory, by sprawdzić co dzieje się w Krainie Czarów, gdy nie ma w niej Alicji. Czy królowa nadal rządzi żelazną ręką? Czy Szalony Kapelusznik wciąż pije herbatę? I czy Dyludyludi i Dyludyludam rozstrzygną ostatecznie swój spór?

The Hideout (Kryjówka)
Susanna Mattiangeli, il. Felicita Sala
Abrams Books for Young Readers, 40 s.
wiek odbiorcy: 4+

Czas już iść, ale Hanny nigdzie nie ma. Jest w parku. Ma tam mnóstwo do zrobienia. Musi zbierać gąsienice i patyki, zrobić łuk i strzały, zbudować łóżko z liści. Głęboko w krzakach tworzy sekretną kryjówkę dla siebie i swojego towarzysza - Dziwnego Włochatego Stwora. Razem przykucają nad ogniskiem, zagubieni we własnym, małym świecie. Lecz nagle czyiś głos przebija się przez gałęzie. Wyraźnie słychać wołanie: "Gdzie jesteś?".
Hanna odsuwa papier i czytelnik dowiaduje się, że dziewczynka zginęła nie w parku, lecz w swoim rysunku.

Zjawiskowa, liryczna książka pobrzmiewająca echem "Tam gdzie żyją dzikie stwory", pokazuje siłę wyobraźni i przenosi nas do nowych światów.

Owen and the Soldier (Owen i żołnierz)
Lisa Thompson, il. Mike Lowery
Barrington Stoke, 96 s.
wiek odbiorcy: 8+

Rozpadający się kamienny żołnierz siedzi na ławce w parku. Tylko Owen rozumie, jak jest ważny. W domu, Owen i jego mama ciągle się kłócą i chłopak nie ma z kim rozmawiać. Kryjąc się w parku, Owen czuje się wolny. Kiedy powierza swoje zmartwienia zmęczonemu wojną żołnierzowi, te momentalnie znikają. Ale nikt nie troszczy się o żołnierza, a rada miasta chce go usunąć. Tylko Owen może go uratować. Czy będzie miał dość odwagi, by zabrać głos, zanim będzie za późno? Wzruszająca historia o stracie i pamięci, autorstwa Lisy Thompson, wielokrotnie nagradzanej autorki "The Goldfish Boy" (Chłopiec złota rybka"). Przeznaczona szczególnie dla czytelników 8+, mających trudności z czytaniem.

* Zamieszczone opisy książek oraz zdjęcia pochodzą z materiałów wydawców.
Tłumaczenie: Mała czcionka.

6/27/2019

Rok, w którym nauczyłam się kłamać, Lauren Wolk, tł. Sebastian Musielak, pr. okł. Aleksandra Cieślak, Dwie Siostry 2019.

"Rok, w którym nauczyłam się kłamać". Polski przekład tytułu mówi znacznie więcej niż angielskojęzyczne "The Wolf Hollow" - Wilczy Jar. Książka okrzyknięta następczynią "Zabić drozda" Harper Lee, mierzy się z tematem dziecięcej niewinności w sposób bezkompromisowy. Lauren Wolk pokazuje, że prawda nie zawsze zwycięża. Nawet w książce dla młodszych nastolatków.

Annabelle mieszka w Wilczym Jarze od zawsze. Wydaje się, że sielanki dzieciństwa na pensylwańskiej wsi nic nie jest w stanie zaburzyć. Jednak gdy w szkole pojawia się Betty, a za jej przyczyną bezrozumna, pierwotna przemoc, Annabelle przechodzi pierwszą inicjację w dorosłość. Kiedy zaś Betty ginie bez wieści, a podejrzenie pada na samotnika Toby'ego, Annabelle po raz drugi podejmuje dorosłe wyzwanie obrony bezpodstawnie oskarżonego przyjaciela.

Akcja powieści rozgrywa się w pierwszej połowie lat 40. XX wieku, ale echa wojny docierają do małego amerykańskiego miasteczka prawie wyłącznie za sprawą radia. W sposób fizyczny wojna zabiera dwóch jego mieszkańców, którym nie udaje się cało wrócić z frontu. W perspektywie ogromu wojny - zaledwie dwóch. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że fala zdarzeń, jaką wywołuje przybycie nastoletniej Betty, również zbiera plon dwóch żyć. Książka Lauren Wolk pełna jest podobnych symbolicznych akcentów, które autorka przemyca z godną pozazdroszczenia swobodą: okrucieństwo Hitlera, ludzi polujących na wilki, dziewczyny z satysfakcją mordującej przepiórkę, pogrążonych w żądzy odwetu mieszkańców miasteczka, a wreszcie Betty, dla której przemoc i kłamstwo początkowo jest formą rozrywki, a następnie rewanżu.

Wielowarstwowość fabuły spięta jest osobą głównej bohaterki - Annabelle, która przefiltrowuje całą historię za pomocą dziecięcej wrażliwości, ale jej spojrzenie niepozbawione jest jednak komentarza dorosłej kobiety. Właśnie te fragmenty sprawiają, że debiutująca jako pisarka dziecięca Lauren Wolk, wydaje się mało przekonująca w swym kodzie literackim jaki dobiera dla młodego czytelnika. Odniesienia i nawiązania, których musi dopatrzeć się dziecko, żeby w pełni docenić walory opowieści mają swoją wagę, którą prawdopodobnie zauważy dopiero dorosły odbiorca. Wolk wzorem Lee bierze na warsztat pewien rodzaj społecznego linczu, emocji jakie udzielają się zbiorowości, psychologii tłumu w obliczu wydarzeń niepodlegających łatwej ocenie. Mimo pokrewieństwa czasu i miejsca akcji, Wolk rezygnuje jednak z pokazywania konfliktu na tle rasowym. Jej kozioł ofiarny - Toby - to po prostu Inny. Wyrzucony poza nawias społeczności przybysz znikąd.

Toby nie jest jednak drugim Tomem z "Zabić drozda", podobnie jak Annabelle nie jest drugą Skaut. Wolk ma swój własny pomysł na książkę, dzięki czemu "Rok, w którym nauczyłam się kłamać" jest książką autentyczną i nienachalną w swojej wymowie.Wyciąga na światło dzienne nie tylko temat prześladowań, ale również a może przede wszystkim, złożoność natury kłamstwa, które w przypadku Betty pokazuje swoje negatywne, a w osobie Annabelle pozytywne oblicze. Kłamstwa, którego konsekwencje są najlepszym świadectwem wagi wypowiadanych słów.

6/16/2019

Top car, Davide Cali, il. Sébastien Mourrain, tł. Paweł Łapiński, Kinderkulka 2019.

Rzadko zdarza mi się trafić na książkę lekką i bezpretensjonalną, a jednocześnie tak trafnie i bez oporów punktującą przywary współczesnego życia. Konsumpcjonizm to temat dość niewygodny, zwłaszcza że dotyka wielu, jeśli nie zgoła wszystkich. Cali i Mourrain nie popadają w dydaktyzm, a jednocześnie tworzą picturebook wybitnie moralizatorski. Jak pogodzić tę sprzeczność? Szczerością i humorem.

Ujmujący minimalizm rysunków Sébastiena Mourraina, to szczególny wyróżnik "Top Car". Perypetie pewnego Marcela, faceta w średnim wieku, który marzy o nowym aucie, obserwujemy jakby z ukrycia. Ilustracje podają tylko tyle szczegółów, ile potrzeba do trafnego zinterpretowania historii i aż tyle, by poczuć jej nieco staroświecki klimat. Specyficzny vintage to zresztą chyba właśnie ta zasłona, która kryje przecież tak współczesny problem pogoni za lepszym i jeszcze lepszym. Bez możliwości zaspokojenia.

Szczegółowa wiwisekcja w obiektywie Mourraina spotyka się z bardzo wyważoną trzecioosobową narracją Davida Cali. Mimo że nie dokonuje się w niej ocena głównego bohatera, a na koniec nie pada żadne podsumowujące zdanie, każdy czytelnik, który w swoim życiu skonfrontował się już z problemem wartości pieniądza, zrozumie na czym polega tragizm Marcela.

Davide Cali znany jest w Polsce z wartościowych, dobrze spointowanych historii. Mistrzowska lapidarność fabuły i trafna diagnoza, to wyróżnik zarówno "Wroga", "A ja czekam...", jak i "Nie odrobiłem lekcji, bo..." oraz "Spóźniłem się do szkoły, bo". "Top car" sprawił nam dużą czytelniczą przyjemność, a jego gorzkie przesłanie osłodziła nam ilustracja z ostatniej strony okładki. Czyżby jednak była nadzieja dla Marcela i dla nas? Sprawdźcie sami.